Petra w Jordanii z ciocią Anną X 2

Autorka gościnna: Anna Nilsson Spets

Przyjaciół można znaleźć wszędzie i wszędzie, ja znalazłam moją przyjaciółkę Annę na internetowym forum podróżniczym 16 lat temu i w końcu udało nam się spędzić razem kilka dni. 

Kiedy przyjeżdżam do mojego zakwaterowania na południowej plaży w Akabie o 2.30, Anna i jej mąż Conny już śpią. Przytulamy się przez długi czas przed śniadaniem, które składa się z gorącego chleba pita, sera i kiełbasek.

Ale czy tak cholernie trudno jest dostać mleko do kawy, zastanawiam się, a chłopiec kuchenny aka wszystko we wszystkim udaje się ledwo powiedzieć, że nie jest dostępny. Sok również nie jest dostępny, ale można zamówić dodatkowy sok, który pojawi się, gdy śniadanie będzie gotowe. Albo kiedy kucharz wygoogluje to, co zamówiłeś. 

Nasz pierwszy wspólny dzień spędziliśmy w Akabie, średniej wielkości tętniącym życiem mieście, które jest dość typowe dla Bliskiego Wschodu.  

Przeglądamy sklepy i pijemy kawę, zwiedzamy ruiny zamku/fortecy, które tak naprawdę nie mają zbyt wiele do zobaczenia. Zamek/forteca pochodzi z XVII wieku i służył jako miejsce odpoczynku dla pielgrzymów w drodze do Mekki i Medyny. 

A potem, o mój Boże, co za turystyczny spektakl, łódź ze szklanym dnem. Sprzedawcy udaje się nas namówić na godzinną wycieczkę po Morzu Czerwonym... A w Akabie roi się od łodzi ze szklanym dnem....

Jasne, okazjonalna jodła, kilka szarych koralowców i zatopiony zbiornik, to wszystko, ale i tak całkiem miło było wypłynąć w morze, nawet jeśli równie miło było zejść na ląd po tym, jak kapitan dziesięć razy puścił tę samą piosenkę Boba Marleya na najwyższym poziomie głośności. Przynajmniej. 

Conny chce bira ... w mieście, w którym 99 procent serwuje jedzenie halal, znajdujemy restaurację Mex, jemy i ładujemy się do głównego celu podróży, skalistego miasta Petra. 

Dojazd samochodem z Akaby do Petry zajmuje około 2 godzin, drogi są dobre, krajobraz płaski jak naleśnik z okazjonalnymi wzgórzami i pasmami górskimi.  

Do Petry docieramy późnym rankiem i postanawiamy zjechać do samego wejścia. Konie; Arabowie i pół-Arabowie wyglądają na dość zadbane, w uszach słyszymy muzykę z filmu Indiana Jones, jeden z filmów był tu kręcony. 

Wyskakujemy z autokaru i wkraczamy do tego bardzo dziwnego kamiennego świata. 

Petra położona jest w wąwozie o długości nieco ponad 2 kilometrów, a otaczające ją klify mają ponad sto metrów wysokości, co doskonale nadawało się do celów obronnych. Był to strategiczny punkt dla handlu i uważa się, że krzyżowało się tu sześć szlaków karawanowych. 

Jeśli chodzi o czas, mówimy teraz o około 500 latach przed Chrystusem, ponad 2500 lat temu. Nabatejczycy, koczowniczy lud, byli pierwszymi, którzy się osiedlili. 

Dziś chodzi o selfie, pozowanie i tiktok.  

Nabatejczycy byli bogatym ludem i wykwalifikowanymi rzemieślnikami. Rozpoczęli budowę od dekoracji w postaci rzeźbionych lwów, girland i ówczesnych bogów.  

Potem przyszła ciężka praca rzeźbienia samej skały na świątynie, osady i grobowce. Wyrzeźbili również system kanałów do zaopatrzenia w wodę, który umożliwił uprawę. 

Petra jest jednym z 7 NOWYCH cudów świata i jest cudem przez cały czas, od początku do końca. Przejście do samego miasta nazywa się siq i jest w niektórych miejscach bardzo wąskie, a wysokie na sto metrów klify zmieniają się w różnych odcieniach.  

Docieramy do najsłynniejszego budynku, Skarbu, który jest wykuty w samej skale, ma 40 metrów wysokości i 10 pięter. Uważa się, że był używany jako królewski grobowiec. 

Skarb jest prawdopodobnie najczęściej fotografowanym miejscem w różowym mieście, co jest trochę ryzykowne, gdy można wspiąć się na wielbłąda za grosze, dać się poprowadzić pięć metrów, aby zostać sfotografowanym przed budynkiem. Nie, gówno mnie to obchodzi. 

Nieco dalej znajduje się amfiteatr, ściany skalne z domami, kopce pogrzebowe i świątynie. Wiele miejsc znajduje się wysoko w górach, jeśli chcesz, możesz wjechać tam na osiołku, ale my NIE chcemy. 

Refleksja nad życiem w Petrze przy lodowato zimnym soku cytrynowym z miętą po wspinaczce do jednej ze świątyń. W czasach swojej świetności populacja wynosiła prawdopodobnie około 30 000 osób.  

Miasto Petra straciło swoje miejsce jako główny ośrodek handlowy, gdy odkryto nowe szlaki. Po dwóch trzęsieniach ziemi w odstępie 200 lat, mieszkańcy miasta rozproszyli się, a miasto zostało zniszczone, by zostać ponownie odkryte 600 lat później.  

Dziś jest to jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc na świecie i ani przez chwilę nie żałuję, że jestem małym muchomorkiem wśród wszystkich, którzy doświadczyli różowego miasta. Żałuję jednak, że nie spędziliśmy tam może dwóch dni, jest tam zdecydowanie zbyt wiele do odkrycia. 

Petra jest stworzona dla turystyki, która jest obecnie nieobecna z powodu konfliktu w Strefie Gazy i pory roku. Na szczęście nie jest też przepełniona sprzedawcami, kilka straganów z różnymi rękodziełami, strategicznie rozmieszczone toalety i kilka miejsc, w których można się ochłodzić. 

Zmęczeni po długim dniu, drogo płacimy za przejażdżkę wózkiem golfowym z powrotem do centrum dla zwiedzających, jemy dobre jedzenie i znów popijamy boski napój cytrynowo-miętowy. Starsza ciocia Anna kupuje palestyński szal i marzy o erze progresu, a młodsza ciocia Anna kupuje nową tunikę.  

Dzień minął, dzień dodany do archiwów pamięci.