Szwedzi, nie bądźcie skąpi!

Mój mąż, który pochodzi z Anglii, udawał tak jak ty, kiedy tu przyjechał. Czy to, co piszesz, jest typowo szwedzkie? Naprawdę nie wiem.
Osobiście uważam, że o wiele przyjemniej jest być zapraszanym i samemu zapraszać. Nawet w pracy zapraszamy się nawzajem na kawę i robimy to na zmianę. Znacznie więcej zabawy niż płacenie indywidualnie.
Wyjątek: zauważ, że jest to wyraźny potluck, w którym każdy coś wnosi.
Nigdy też nie zaproponowałbym filetu z wołu, krewetki na palcach nie są dla nas.

Tak bardzo się z tobą zgadzam!

Miałem przyjaciółkę (byłą przyjaciółkę), która właśnie taka była. Cieszyła się z zaproszeń, ale kiedy szło się do niej, obliczała najmniejszy koszt. Jeśli zapytałeś ją, czy chcesz przyjść do niej na lunch, obliczyła, ile to będzie kosztować - a czasami dzieliliśmy się kosztami, kiedy szliśmy na zakupy, a potem, jeśli miała coś w domu w lodówce, obliczyła, ile zapłacimy za to, co tam zabraliśmy.
Nie, tego już nie będzie! 😉

To ciekawe, że o tym wspominasz i jest to jeden z wielu powodów, dla których czuję się bardziej komfortowo poza Szwecją. Szwedzi ogólnie (oczywiście jest to poważne uogólnienie) są często dość skąpi, jeśli chodzi o jedzenie, rozrywkę i czas towarzyski w porównaniu z innymi kulturami. Tutaj, w Australii, możesz siedzieć cały dzień przy grillu i rozmawiać bez konkretnego powodu, ale po prostu dlatego, że lubisz być razem. Im więcej się dzielisz (oczywiście zgodnie z własnymi możliwościami), tym więcej otrzymujesz z powrotem. Pod każdym względem! Ściśle mówiąc, zdecydowanie sprawia to, że życie jest bardziej oszczędne. A: Oczywiście jest to ten sam kamper, który pojawił się już wcześniej na moim blogu, ale uważam, że jest tak fajny, że chciałem go ponownie zaprezentować!

Przez wszystkie lata, kiedy mieszkałam w Szwecji, kultura przyjęć nie istniała w moich kręgach. Kawę piło się głośno i swobodnie. Dopiero kiedy przyjechałam do Francji, pojawiło się to pytanie. Tutaj trudno spotkać się bez zjedzenia czegoś razem. Jedzenie jest tak niesamowicie ważnym zjawiskiem społecznym. Kiedy jesteś zaproszony, prawie zawsze przynosisz butelkę wina (którą rzadko otwierasz, ponieważ gospodarze już zdecydowali, które wino pasuje do ich kreacji kulinarnych). Na urodziny i inne specjalne okazje można przynieść butelkę szampana. Kwiaty też nie są złe. Zawsze zabieram ze sobą słodycze dla dzieci. Myślę, że Szwecja nie zaszła jeszcze tak daleko, wciąż rządzi kultura kawy i piątkowe przytulności.

Mieszkając w Szwecji przez wiele lat, uważam, że ludzie lubią brać, ale niezwykle trudno jest im dawać. Nie mówiąc już o dziękowaniu. Ogólnie rzecz biorąc, w kręgach, do których weszliśmy, ludzie chodzą w "małych butach".

Jako przykład mogę powiedzieć, że przez lata mieliśmy na pokładzie wszystkich towarzyszy zabaw i przyjaciół dzieci. Prawie każdego dnia byliśmy w stanie zapewnić, że przynajmniej jedno z nich jadło z nimi, więc było na to jedzenie. To te same dzieci, które przychodziły na ...., ale jeśli nasze dzieci były z przyjaciółmi, wracały do domu, gdy rodzina musiała jeść. Zawsze. Trochę dziwne, ale utrzymujemy, że chcemy - uważamy, że miło jest być razem podczas posiłków.

Naprawdę rozumiem twój opis. Zwłaszcza, że żyłem w wielokulturowej rodzinie z członkami rodziny ze wszystkich zakątków świata. Są o wiele bardziej hojni niż Szwedzi! Zgadzam się z wieloma wpisami na blogu.

Od kilku lat kultura licytowania w Szwecji "schodzi na dalszy plan". Myślę, że nadszedł czas, aby zdać sobie sprawę, że spotkania i licytacje są najważniejsze! Lepiej było w przeszłości, kiedy dla wielu było ich naprawdę mało, ale wtedy nauczono nas w naszych miejscach pracy, że "wszystko musi być opłacalne", a teraz widzimy rezultat, uważa szczęśliwy emeryt!

Ekscytujący post i dyskusja! Z pewnością zgadzam się w wielu kwestiach. Ale nie wiem, czy Szwedzi są szczególnie skąpi? Mam raczej wrażenie, że wielu z nich trochę "wstydzi się" "być zaproszonym", jakby czuli, że "są coś winni"? Albo "prawo powinno być prawem" (cokolwiek to jest?!). Być może jesteśmy bardziej pretensjonalni w rodzaju "nie powinienem być zbyt dumny"? Prawdopodobnie ma to wiele wspólnego z kulturowo słabymi umiejętnościami społecznymi Szwedów, tak jak wskazano w komentarzach powyżej, trudnościami w nawiązywaniu kontaktów towarzyskich z nowymi znajomymi. To poważna ułomność kulturowa, która przez lata zaowocowała wieloma nowymi Szwedami z zagranicy! Uściski!

Późniejsze dzielenie się kosztami mięsa brzmi okropnie! Spędzamy razem dużo czasu i mamy wielu przyjaciół kochających jedzenie. I są różne wariacje. Kiedy robimy coś w domu, oferujemy wszystko, to naturalne. Ale często spotykamy się na świeżym powietrzu na skale nad jeziorem lub przy grillu i wtedy często proponujemy knyte. Może to typowo szwedzkie, ale nie czuje się skąpstwa.

Uważam też, że jeśli kupujesz, to kupujesz. Zwykle jednak polecam moim znajomym, aby przynieśli własne wino, jeśli chcą je wypić, ponieważ ani ja, ani mój mąż nie pijemy wina i nie mamy najmniejszego pojęcia, co jest dobre.