Pierwsze podróże - wycieczka klasowa

Pierwsza podróż, z której pamiętam fragmenty, miała miejsce, gdy (z mamą, tatą i starszym bratem) mieszkaliśmy w Los Cristianos na Teneryfie przez trzy miesiące. Był rok 1965, a ja miałem pięć lat.
Pamiętam też, jak w 1967 roku pojechaliśmy do Nowego Jorku i na Bahamy. Budynki były ogromne. Nadal są, ale pamiętam, że wcześniej myślałem, że sześciopiętrowe wieżowce w Skellefteå są bardzo wysokie. Można powiedzieć, że nieco się "skurczyły"...
🙂

Pamiętam wyjazd moich uczniów na wymianę do małego miasteczka w zachodniej Hiszpanii. Jak bardzo byli zdenerwowani, gdy wjechaliśmy do miasta i wiedzieli, że pierwszego wieczoru będą rozdawani rodzinom. Kilku płakało! Kiedy dziesięć dni później nadszedł czas pożegnania, wszyscy płakali, ale dlatego, że byli tak smutni z powodu rozłąki z nowo poznanymi przyjaciółmi. Niektórzy z nich utrzymywali kontakt i podróżowali z powrotem. Jedna z nich zakochała się w Hiszpanie, ale to się skończyło, zanim zdążyła nawet wywołać zdjęcia z podróży. To było przed smartfonami, Facebookiem i Instagramem, innymi słowy w innym świecie). Wspaniale było móc podzielić się z nimi tym wspomnieniem, a przynajmniej częściowo. Dużo później usłyszałem o rzeczach, które wymyślili podczas podróży, kiedy my, nauczyciele, byliśmy gdzie indziej... Żałuję, że nie mogłem odbyć takiej podróży, kiedy byłem w ich wieku. Byliśmy w Finlandii przez tydzień z klasą....

Wspaniale jest słyszeć o tym, jak zaczęło się Twoje zainteresowanie podróżami, a potem je kontynuowałeś. Świetnie!
Zacząłem podróżować wcześnie, a ponieważ moja matka była Norweżką, moja pierwsza podróż odbyła się do Norwegii, już jako niemowlę. Wyjazdy sportowe do Danii, obozy treningowe z Solna IF w Szwecji, Liseberg; fantastycznie! Byłem tam jako siedmiolatek, a potem spędziłem wakacje w Strömstad. Wycieczki górskie z Friluftsfrämjandet, wycieczki klasowe jako uczeń, a później jako nauczyciel z uczniami.
Majorka jako 10-latek w 1960 roku, Bejrut wkrótce potem, Cypr, gdzie mieszkałem przez kilka miesięcy i tak to trwało. Podróżowanie jest sposobem na życie i sprawia mi przyjemność.
(Obecnie większość wycieczek klasowych prawdopodobnie już nie istnieje, ponieważ uczniowie nie mogą sami za nic płacić. Za wszystko musi płacić szkoła. Ale szkoły obozowe nadal mogą istnieć, jeśli szkoła płaci. To trochę smutne, prawda...)

Moje pierwsze podróże odbywały się pociągiem do Sztokholmu (z Ludwiki).
Dwa razy w roku odwiedzaliśmy ciocię Hannę w Stureby.
Wyciąg Katarina i Gröna Lund oraz prom tam były atrakcjami.

W szóstej klasie pojechaliśmy na szkolną wycieczkę do Uppsali. Ekscytujący był pobyt w hotelu, a może to był "Pokój dla podróżnych". Jedyną inną wycieczką szkolną była wycieczka do Sälen podczas świąt wielkanocnych.

Moją pierwszą podróż zagraniczną odbyłem do Norwegii w 1951 roku, kiedy wraz z siostrą podarowaliśmy mamie wycieczkę po Sognefjordzie w prezencie na jej 60. urodziny. W październiku tego samego roku podróżowałem liniami Swedish-American Line do USA. Wylądowałem w Nowym Jorku dzień przed Halloween, a reszta, jak to mówią, jest historią.

Och, rozmawiałem z niektórymi członkami klubu pływackiego o wycieczce do Liseberg w zeszłym tygodniu! Minęło wiele lat, odkąd klub był w Liseberg, ale wkrótce może nadejść czas na podobne wycieczki. Rozmawialiśmy o tym, ponieważ chcemy wzmocnić poczucie klubu, a także po to, aby młodsi pływacy mogli wyjechać na przygodę. W ostatnich latach starsi pływacy wyjeżdżali na obozy do Tajlandii i Chin, zbierając pieniądze na różne sposoby. Wspominają te wyjazdy jako prawdziwe atrakcje, nawet jeśli elementy kulturowe, które liderzy włączyli do programu, mogły wydawać się na wpół zabawne, gdy tam byli, ale tym bardziej zabawne z perspektywy czasu, "wow, naprawdę byliśmy tam i tam" 🙂.

Wspaniale jest przeczytać o wczesnych wspomnieniach z podróży! Moje najwcześniejsze i najsilniejsze wspomnienia to prawdopodobnie podróż samochodem do dziadków w Szwecji. Wspaniale było spędzać z nimi czas, ekscytujące było nocowanie itp.

Moją pierwszą podróżą zagraniczną była Rumunia (!). Miałem zaledwie dziesięć lat, a wrażenia z ubóstwa tego kraju były niezwykle silne.